Hopeless, czyli totalna porażka

 

Mam ogromny problem z tą książką. Bardzo, naprawdę bardzo chciałam przeczytać w końcu romans, który mnie wciągnie na tyle, że przeczytam go do końca z chęcią, a nie z przymusu. Dzięki Hopeless, upewniłam się tylko w tym, że romanse nie są dla mnie, bo są zwyczajnie infantylne. 

Do połowy książki czytałam jak zaczarowana, z ciekawością, ale w drugiej połowie? Wręcz rzygałam tą wszechobecną miłością. Miłość i uczucia są spoko, no ale nie na każdej kartce, na pół strony i to przez całą książkę. No ludzie. Serio ktoś to czyta nałogowo? Tutaj mamy historię nastolatków, Holder po uszy zakochany w Sky, a ona w nim. Nawet wiek bohaterów wcale nie pomógł mi w zrozumieniu tego romansu...

*****

Sky to dziewczyna która nie rozumie dlaczego w relacjach z chłopakami jest tak oschła, niczego nie czuje. Wtedy pojawia się on, szkolny łobuz który wraca po rocznej przerwie do miasta i rozbudza w Sky te skrywane głęboko emocje. Z jednej strony to chłopak idealny, bo zna i rozumie dziewczynę chyba lepiej niż ona siebie, jakby się znali całe życie, albo...w poprzednim życiu. Z drugiej jednak strony, to chłopak którego ciężko jest rozgryźć, jakby skrywał ogromną tajemnicę. I skrywa, bo o to chodzi w tej książce. Tylko czy ta tajemnica powinna wyjść na światło dzienne? I dotyczy tylko samego Holdera? Książka od połowy nabiera za szybkiego tępa jak dla mnie, dzieje się za dużo, po chwili czytania jest już koniec książki, gdzie w pierwszej połowie wręcz ciągnie się jak flaki z olejem, przez te opisy miłości i czułości. Za dużo, za mocno i za często, jak dla mnie. Jednak historia na książkę jest bardzo dobra, można by ją trochę rozbudować, ale ogólnie pomysł do mnie bardzo trafia. Mam nadzieję, że w kontynuacji Hopeless, będzie wszystkiego trochę mniej..bo teraz nie mam ochoty by sięgnąć po kolejne części.

Szczerze, nie polecam. Spróbuję przeczytać częśc drugą, gorsza niż pierwsza być nie może.